Μερικές σκέψεις για τους πρώην συναδέρφους μου, με αφορμή τα τρέχοντα εθνικά θέματα και το χαμό ενός αλεξιπτωτιστή

Το να έχεις σαν επάγγελμα την υπεράσπιση της πατρίδας σου είναι πολύ ιδιαίτερο. Κάποιοι λένε πως πρόκειται για μια αντιπαραγωγική εργασιακή κατηγορία. Διαφωνώ κάθετα με αυτή την άποψη.

Το να υπηρετείς αξίες και ιδανικά είναι εξαιρετικά μοναδικό, και λίγοι μπορούν να το αντιληφθούν. Οι άνθρωποι που υπηρετούν γνωρίζουν πως πάντα υπάρχει ο κίνδυνος και ρίσκο.

Θα μου πείτε ποιο επάγγελμα δεν έχει το ρίσκο του.

Εδώ όμως δεν πρόκειται για ένα ακόμα επάγγελμα, αλλά για την υπεράσπιση της πατρίδας, είτε την προετοιμασία για υπεράσπιση της, όπως δυστυχώς συνέβη σήμερα με τον άτυχο αλεξιπτωτιστή.

Είχα την τιμή και την ευλογία να φορέσω το εθνόσημο καθώς και την τύχη να είμαι ενεργός αλεξιπτωτιστής, για δέκα έτη και παρόλο που παραιτήθηκα με μια ομολογουμένη πικρία, έχω ζήσει όλα αυτά που περνάνε οι Έλληνες στρατιωτικοί και ο κόσμος δεν γνωρίζει....Βραδυνές ασκήσεις , βραδυνά άλματα σε "άγνωστες" ζώνες ρίψεις και πολλά άλλα για να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή.

Πολλοί δεν γνωρίζουν πως η αξιοπρέπεια είναι πιο σημαντική από το θάνατο, κάτι που έχουν σαν στάση ζωής αυτά τα παλικάρια, της πρώτης γραμμής.

Δυστυχώς ο κόσμος δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει καθημερινά στο νότιο ανατολικό άκρο της χώρας μας τους τελευταίους μήνες, και τι συμβαίνει σε ΟΛΕΣ τις μονάδες σε ΟΛΗ την Ελλάδα....

Η πλειονότητα ΓΝΩΡΙΖΕΙ μόνο για την κόρη του Χαρδαλιά, το big brother, και την υπέρκομψη κυρία Μαρέβα...

Η κατάσταση είναι άκρως σοβαρή!

Εύχομαι και ελπίζω,

-Καλό "πέρασμα" στον άτυχο αλεξιπτωτιστή

-Ούτε χιλιοστό χαμένο για την πατρίδα μας

-Να εκτιμήσουν οι πολίτες της χώρας αυτά που έχουν πραγματικά αξία

-Καθώς και, η πολιτική ηγεσία να μην κάνει βήμα πίσω και βρεθούμε μπροστά σε μια ακόμα εθνική μειοδοσία.

Τζανογεώργης Ιωάννης

3 Σεπτέμβρη. Αναγέννηση ή ένα ακόμα μνημόσυνο;

 

3 Σεπτέμβρη ανήμερα και θα πάθουμε overdose  από ΠΑΣΟΚ και σήμερα. 

Και λέω και σήμερα γιατί τελευταία ειναι της μόδας το ΠΑΣΟΚ. 

Ειναι "της μόδας" οι μνήμες των αντικειμενικά Καλών ημερών "που ζήσαμε. 

Ομως τελικά τι είναι σήμερα αυτό το Κίνημα που άλλαξε της ζωή του συνόλου των ανθρώπων της χώρας; 

Είναι ένα συνεχές μνημόσυνο του τύπου

" διηγώντας τα να κλαις";

 Ίσως δυστυχώς να είναι αυτό πια. 

Και ευθύνη που επιτρέπεται να συμβαίνει αυτό, έχουμε όλοι όσοι δρούμε ενεργά στο κόμμα. 

Γιατί Πασοκ δεν είναι τα μπουζούκια, τα Porche Cayenne, και το δανειάκι για να πεταχτείς για καφέ στη Ρωμη... 

Για μένα ΠΑΣΟΚ είναι 

 η Φωνή της λογικής, η Πολιτική υπευθυνότητα, το Πατριωτικό κόμμα  που έχει σαν αρχές του την Εθνική Ανεξαρτησία τη Λαϊκή Κυριαρχία και την

Κοινωνική Απελευθέρωση. 

Λένε πολλοί " Να γύριζε πάλι στη κυβέρνηση η Πασοκαρα...",  θεωρώντας ότι θα τρώγαμε με χρυσά κουταλιά. Ξεχνούν όμως να υπολογίσουν τα σημερινά δεδομένα σε εθνικό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο... 

Προφανώς και δεν θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια, και όποιος το αφήνει να εννοείται είναι τουλάχιστον λαϊκιστης. Όμως σίγουρα θα υπήρχε μια πιο συνετή και αποτελεσματική διακυβέρνηση που ίσως μας επέτρεπε να δούμε πιο αισιόδοξα το μέλλον. 

Με ποιους; Με τους κλέφτες; Λένε πολλοί... Η άποψη μου είναι πως όσοι έπρεπε, είτε το πληρωσαν μέσω της δικαιοσύνης, είτε το ίδιο το πολιτικό σύστημα τους απέβαλλε... Δηλαδή με ποιους;  Υπάρχουν πάρα πολλά νέα "μυαλά" σε όλη τη χώρα, και από όλες τις κομματικές φατρίες που μπορούν να σηκώσουν με τις δυνατότητες και τις γνώσεις τους το φορτίο της χώρας μας. (προς αποφυγη παρεξηγησεως, δεν συμπεριλαμβάνω τον γράφοντα του κειμένου σε αυτούς). 

Με λίγα λόγια θέλω να πω, ότι είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας, και το αποτύπωμα μας στη χώρα. Όμως με βάση τις πολιτικές μας αρχές, επιβάλλεται να μπει τέλος στα ατελείωτα "μνημόσυνα", και στην επίκληση στο συναίσθημα, δε το έχουμε ανάγκη, υπάρχει το υλικό να έρθει ο κόσμος και πάλι κοντά μας. 

Επιβάλλεται όμως επικαιροποίηση. Ζούμε στο 2020. Από το 1974, έχουν περάσει 46 χρόνια, σχεδόν μισός ΑΙΩΝΑΣ. Άλλωστε αυτό είναι η πρόοδος την οποία θέλουμε να εκφράσουμε. 

Για να μας ακούσουν λοιπόν, πρέπει αυτά που λέμε να έχουν αντίκρυσμα στη σύγχρονη κοινωνία.. 

Μπορούμε, αρκεί να το θέλουμε!

Αν το θέλουμε πρέπει να απαντηθεί εμπράκτως από εμας, γιατί... Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ. 

 Γιάννης Τζανογεώργης