Η σχολική βία και το bullying είναι σοβαρότατα κοινωνικά προβλήματα που αφορούν πολλά παιδιά και έχουν αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή τους. Συναντάται σε πολλές μορφές, όπως σωματική, ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση.
Το bullying περιλαμβάνει τη συστηματική επίθεση ενός παιδιού ή μιας ομάδας παιδιών σε ένα άλλο παιδί, με σκοπό να το απομονώσουν ή να το εξουθενώσουν. Αυτό μπορεί να συμβεί στο σχολείο, στο γυμναστήριο, στη γειτονιά και συχνά στο διαδίκτυο.
Οι συνέπειες της παιδικής βίας και του bullying είναι σοβαρές και περιλαμβάνουν τη μακροπρόθεσμη επίδραση στην ψυχική υγεία των παιδιών, την αυτοεκτίμησή τους και τη σχέση τους με τους άλλους.
Τα παιδιά που υποφέρουν από παιδική βία και bullying αισθάνονται ανασφάλεια, φόβο και ανασφάλεια για το μέλλον τους.
Ως γονέας παιδιού στην εφηβεία είχα προσφατα μια εμπειρία την οποία ναι μεν την διαχειριστήκαμε οικογενειακώς με προβλημάτισε όμως ιδιαιτέρως όταν είδα πως στα σχολεία κυοφορούνται και αναπτύσσονται τακτικές χουλιγκανισμού και μαφίας. Και δυστυχώς παρατήρησα πως οι εκπαιδευτικοί ''δυσκολεύνται'' να πάρουν θέση, μιας και το πλαίσιο των καθηκόντων τους δεν έχει προβλέψει τέτοιες καταστάσεις, που το 1970-80 ίσως να μην ήταν απαρραίτητο αλλά σημερά επιβάλλεται.
Το υπουργείο παιδείας πρέπει να δει το ζήτημα σοβαρά, γιατί παιδεία δεν είναι μοναχά να μάθουν τα παιδιά μας προπαίδεια και έκθεση, αλλά πως θα δημιουργήσουμε νέους που θα εχουν συμπεριφορά που θα εξασφαλίζει ένα ασφαλές περιβάλλον στην κοινωνία.
Πρέπει να δημιουργηθούν εκπαιδευτικα προγράμματα στα σχολεία και εκστρατείες ευαισθητοποίησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που να ενημερώνουν για την βία τους λόγους ανάπτυξης της και τρόπους αντιμεντώπισης.
Επίσης η διδασκαλία κοινωνικών δεξιοτήτων στα παιδιά μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της παιδικής βίας και του bullying. Οι παιδικές δοκιμασίες και η εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων μπορούν να ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση των παιδιών και να βοηθήσουν στην αποτροπή της βίας.
Και πολύ σημαντικό είναι όπως προαναφέρθηκε να αναθεωρηθεί το πλαίσιο στο οποίο οι εκπαιδευτικοί θα μπορούν , αφού εντοπίσουν περιστατικό, να μπορούν και να έχουν ''οδικό χάρτη'', να δράσουν.
Γιάννης Τζανογεώργης
