Μερικές σκέψεις για τους πρώην συναδέρφους μου, με αφορμή τα τρέχοντα εθνικά θέματα και το χαμό ενός αλεξιπτωτιστή

Το να έχεις σαν επάγγελμα την υπεράσπιση της πατρίδας σου είναι πολύ ιδιαίτερο. Κάποιοι λένε πως πρόκειται για μια αντιπαραγωγική εργασιακή κατηγορία. Διαφωνώ κάθετα με αυτή την άποψη.

Το να υπηρετείς αξίες και ιδανικά είναι εξαιρετικά μοναδικό, και λίγοι μπορούν να το αντιληφθούν. Οι άνθρωποι που υπηρετούν γνωρίζουν πως πάντα υπάρχει ο κίνδυνος και ρίσκο.

Θα μου πείτε ποιο επάγγελμα δεν έχει το ρίσκο του.

Εδώ όμως δεν πρόκειται για ένα ακόμα επάγγελμα, αλλά για την υπεράσπιση της πατρίδας, είτε την προετοιμασία για υπεράσπιση της, όπως δυστυχώς συνέβη σήμερα με τον άτυχο αλεξιπτωτιστή.

Είχα την τιμή και την ευλογία να φορέσω το εθνόσημο καθώς και την τύχη να είμαι ενεργός αλεξιπτωτιστής, για δέκα έτη και παρόλο που παραιτήθηκα με μια ομολογουμένη πικρία, έχω ζήσει όλα αυτά που περνάνε οι Έλληνες στρατιωτικοί και ο κόσμος δεν γνωρίζει....Βραδυνές ασκήσεις , βραδυνά άλματα σε "άγνωστες" ζώνες ρίψεις και πολλά άλλα για να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή.

Πολλοί δεν γνωρίζουν πως η αξιοπρέπεια είναι πιο σημαντική από το θάνατο, κάτι που έχουν σαν στάση ζωής αυτά τα παλικάρια, της πρώτης γραμμής.

Δυστυχώς ο κόσμος δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει καθημερινά στο νότιο ανατολικό άκρο της χώρας μας τους τελευταίους μήνες, και τι συμβαίνει σε ΟΛΕΣ τις μονάδες σε ΟΛΗ την Ελλάδα....

Η πλειονότητα ΓΝΩΡΙΖΕΙ μόνο για την κόρη του Χαρδαλιά, το big brother, και την υπέρκομψη κυρία Μαρέβα...

Η κατάσταση είναι άκρως σοβαρή!

Εύχομαι και ελπίζω,

-Καλό "πέρασμα" στον άτυχο αλεξιπτωτιστή

-Ούτε χιλιοστό χαμένο για την πατρίδα μας

-Να εκτιμήσουν οι πολίτες της χώρας αυτά που έχουν πραγματικά αξία

-Καθώς και, η πολιτική ηγεσία να μην κάνει βήμα πίσω και βρεθούμε μπροστά σε μια ακόμα εθνική μειοδοσία.

Τζανογεώργης Ιωάννης